bu sabah Cahit Sıtkı okurken ağladım anne
oysa daha otuzbeş değilim
yaşamla ettiğim danstan yoruldum anne
sanki un kurabiyesiyle mutlu olan çocuk ben değilim

13 Temmuz 2010 Salı

GÖLGEDE


ne git


ne kal

bu asaletten yoksun

esaret tablosundaki yerini al

hiç açılmadan

topak yapılmış bir mektup gibi hissettiğinde

güneş hiç doğmamış gibi olacak

sonsuza kadar gölgede saklan

bendeki olmaz olası rüyayı da

yanına al


1 yorum:

  1. sanki yaşadığım şeylerden esinlenip yazdın bu şiiri.. çok anlamlı çok güzel ellerine ve yüreğine sağlık

    Berfu HELVACIOĞLU

    YanıtlaSil